Het verhaal van mevrouw Okul

Verhalen

De Turkse mevrouw Okul uit Zoetermeer is moeder van vier kinderen. Ze heeft twee zoons van 20 en 12 en twee dochters van 15 en eentje van 3 die zij liefdevol het nakomertje noemt. Trauma’s uit het verleden en lichamelijke klachten maakten dat zij niet goed in haar vel zat en niet kon terugkeren naar werk. Haar stemmingswisselingen hadden weerslag op het gezin. Na behandeling bij psycholoog Arie ziet mevrouw Okul het leven weer positiever in.

In maart 2018 kwam mevrouw Okul in behandeling bij psycholoog Arie den Breems. Zij vertelt erover terwijl tante aan de keukentafel zit, de kleine lekker wiegt in een vogelnestschommel en de twee schoolgaande kinderen net zijn thuisgekomen. “Ik weet niet meer zo goed hoe het is begonnen. Ik denk na het overlijden van mijn vader. Ik had altijd een hele goede band met hem, ik mis hem erg. De laatste jaren was ik steeds heel gauw boos. Ik had heel lang heel veel ingehouden. Ik vond niks meer leuk, ook al was het grappig. Ik ben veel afgevallen en ik wilde niks doen, had nergens meer zin in en wilde geen mensen zien. Ik was eigenlijk gehuwd met de bank. “

Niet alleen praten, maar oplossen

De huisarts verwees mevrouw Okul door naar impegno. Daar ging zij met Arie aan het werk met haar trauma en stemmingsklachten. Het gezicht van mevrouw Okul klaart op als ze daarover praat. “Ik was wel eerder bij een psycholoog geweest, maar bij impegno was het heel anders. Bij impegno loop je naar binnen en krijg je koffie. Ze zijn heel gastvrij. Bij andere psychologen praatten we alleen maar. Ze vertelden me niet hoe ik iets moest aanpakken. Maar bij Arie praatten we niet alleen, maar losten we ook dingen op. Ik heb echt heel veel geleerd van hem.”

Uitgehuwelijkt

Arie hielp mevrouw Okul het trauma dat zij opliep in haar eerste huwelijk te verwerken. “Vroeger durfde ik het aan niemand te vertellen. Mijn moeder heeft mij uitgehuwelijkt. Het was een slecht huwelijk. Hij sloeg mij bont en blauw en ik heb een jaar in een kamer opgesloten gezeten. Ik voelde mij als Assepoester. Arie vroeg mij mijn verhaal te vertellen met mijn ogen dicht. Ik moest het meerdere keren vertellen. Ook wat ik voelde, wat ik zag en wat ik rook. Hij nam het geluid van mijn stem op en ik moest dat thuis steeds weer terugluisteren. Na 10 keer luisteren neemt de pijn af. En het klopt. Ik ben nu van mijn trauma af. Ik kan daardoor ook weer beter met mijn moeder omgaan.”

Grip op emoties

Arie hielp mevrouw Okul meer grip te krijgen op haar emoties en gedrag. Ze gingen aan de slag met thema’s als assertiviteit en negatieve stemming en -gedachtes. “We maakten vaak tekeningen”, legt mevrouw Okul uit. “Ik tekende bijvoorbeeld een cirkel. De ene helft was de negatieve kant. Mijn gedachte was: ‘Mijn broer heeft een ongeluk gehad, misschien gaat hij wel dood’. Maar aan de positieve kant zetten we daar tegenover ‘Mijn broer heeft een ongeluk gehad, maar hij leeft nog’. Het tekenen helpt mij om te zien dat iets nog geen probleem is, als het nog niet gebeurd is.”

Meer zelfvertrouwen

Veel omstandigheden in het leven van mevrouw Okul maken dat zij het nog moeilijk heeft. Zo heeft zij de afgelopen jaren meerdere geliefde familieleden verloren. En haar lichamelijke gezondheid laat te wensen over. Ze heeft drie operaties in het verschiet. Toch kan zij het leven nu iets positiever zien. “Ik kijk anders naar het leven. Ik probeer optimistischer te denken. Als de operaties klaar zijn, zal ik me beter voelen en voor de rest ben ik gezond. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen en nee leren zeggen. Praten over mijn eigen gevoelens doe ik nu ook vaker en makkelijker. Ik kan nu vertellen dat ik uitgehuwelijkt was en ik weet dat het niet mijn schuld is. Ik beschuldig niemand. Mijn man en mijn kinderen geven mij heel veel steun en mijn tante helpt met koken. Iedereen ziet dat ik veranderd ben, dat ik positiever ben en meer lach.” De 15-jarige dochter komt haar moeder een dikke knuffel geven.

Bovenaan de ladder

Mevrouw Okul blikt terug op nog een oefening die zij met Arie deed. Die tekende een ladder voor haar. Onderaan de ladder stond voor negatief, agressief en somber. Bovenaan stond voor positief, blij en tevreden. “Ik was bijna bovenaan de ladder”, lacht mevrouw Okul. “Maar helemaal bovenaan kun je niet staan. Want vrouwen zijn nooit tevreden.”

Wil je meer weten over behandeling van psychische klachten bij volwassenen? Klik hier.

Andere verhalen

Het verhaal van John

november 5, 2021

Het verhaal van Annie

augustus 20, 2021

Het verhaal van Jolanda

april 15, 2021

@Alle rechten voorbehouden. impegno 2023